มูลนิธิผู้ประกาศข่าวประเสริฐ

คำพังเพยไทย ๆ ชอบพูดว่า “อย่าคบเด็กสร้างบ้าน….” โดยมีความหมายที่ไปในทางติดลบ ที่พูดถึงการทำงานร่วมกับเด็กแล้วงานอาจจะไม่สำเร็จ แต่ในความเป็นจริงก็ไม่ใช่เด็กทุกคนที่จะขาดความรับผิดชอบ หรือ คิดไม่เป็น  เด็ก ๆ หรือ วัยรุ่น ฟังแล้วอาจจะไม่ชอบใจก็ได้ว่า ‘ทำไมด้อยค่าเราจัง!’ ศรัทธาไม่สูญเปล่า แต่ความจริงยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่บอกว่า เด็กก็มีค่าอย่างที่เขาเป็นและความคิดก็ไม่เจืออคติด้วย อย่างเรื่องราวของเด็กหญิงคนหนึ่งที่แม้จะไม่มีใครรู้จักชื่อของเธอ แต่เรื่องราวของเธอก็ถูกพูดถึงมายาวนานเป็นพัน ๆ ปี ซึ่งจะสามารถอ่านรายละเอียดได้ในพระคริสตธรรมคัมภีร์ (2 พงศ์กษัตริย์ บทที่ 5)  ที่เล่าถึงนายทหารคนหนึ่งชื่อ นาอามาน เขามีตำแหน่งเป็นถึงระดับแม่ทัพของกษัตริย์อารัม เขาเป็นคนสำคัญของเจ้านายและเป็นที่ยกย่องนับถือ เป็นนักรบเก่งกล้า แต่เป็นโรคเรื้อน หลังจากที่กองทหารอารัมได้ไปรุกรานอิสราเอล เขาก็ได้เลือกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาจากบรรดาเชลยนำไปยกให้เป็นสาวใช้ของภรรยาเขา เด็กหญิงผู้นี้พูดกับนายหญิงว่า “หนูอยากให้นายท่านไปพบผู้เผยพระวจนะในสะมาเรีย! เขาผู้นั้นจะได้รักษานายท่านให้หายจากโรคเรื้อน” และจากการแนะนำของเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่มีความเชื่อมั่นในองค์พระผู้เป็นเจ้า นาอามานก็หายจากโรคเรื้อน ถ้านายทหารคนนี้ไม่ฟังคำแนะนำของเด็กหญิงที่ไม่รู้ว่าชื่ออะไรคนนี้ เขาก็จะมีชีวิตอยู่กับโรคเรื้อนต่อไป ข่าวดีมาก ๆ ข่าวดีเกี่ยวกับการเป็นคนอายุน้อยคือ องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ดูหมิ่นความเป็นเด็ก เห็นได้จากเรื่องราวอีกตอนหนึ่งในพระคริสตธรรมคัมภีร์ที่เล่าเหตุการณ์ชุลมุน เมื่อผู้คนพยายามพาลูกหลานมาให้พระเยซูอวยพร …. ประชาชนอุ้มทารกมาให้พระเยซูทรงแตะต้อง เมื่อเหล่าสาวกเห็นก็ตำหนิพวกเขา แต่พระเยซูทรงเรียกเด็ก ๆ เข้ามาหาพระองค์และตรัสว่า